üşümüşüm…
düşlerimin üzeri açıktı, bendim,
arzularımsa çıplak, onlardım.
ufacıktı dileğim mavi suya;
örtük bakışının dolaysız ısısı,
…o kadarcıktı!
üşümüşüm…
ölülerimi taşıyordum, öyle sağır.
kaç kez dokundum soğuk dudaklara.
bilemedim nasıl dönmez o göz
ayrıldığı kaynağına,
direnir o kadar!
üşümüşüm…
bu yaklaşan kışla değil,
deniz ürpertisi, göğün alacasıyla değil,
ellerimin soğukluğu hep bir kalabalıkta.
kaçışının gizini gönlünde tuttuğun
bilisiz aşkı
(nı) ver bana!
üşümeyeyim…
zelda
*lale müldür
2 yorum:
"çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. yiten bu işte!"
zelda nilgün marmara
internete bir şey ararken rastgele buldum bu blogu ama bana harika bir pazar sabahı yaşattı... o kadar beğendim ki, herşey öyle güzel ki... okumaktan kursa geç kalacağım. elinize sağlık.
Yorum Gönder