cennetin tavşan resimleri I.

gecenin saat üçü, zifirî karanlıkta,

bir keşişin yakarışları gibi;

göğe doğru isyanla yükselen

dev boyacı iskeleleri arasında

el feneriyle biri,

acı yonga, misk, terebentin

ve ağır yağlı boya kokan cennetin

tavan resimlerini

iskandil etmektedir.

adamın korkuları vardır,

korkunç teorileri...

ve adam hazırlıksız

yakalanmak istememektedir.

çünkü ona göre,

sabah kalktığımızda şehir
hunların eline düşmüş olabilir

yahut yahudi mahallesinde bir ana,

ruhani çalkantılarla,

haleluyalarla dolu

yeni bir binyıl için

yeni bir mesih

doğurmuş olabilir, mesela.

yine ona göre, her sabah

aklımızı kundağından çıkarıp

gözlerimizi oğuşturarak,

bakmamızı bekleyen

hep aynı aynalardan,

inmemizi bekleyen

hep aynı kapılardan,

geçmemizi bekleyen

hep aynı sokaklardan,

aynı sofalara açılan

aynı odalardan,

aynı masalarda

aynı adamlardan,

aynı adamlarda

aynı oyuklardan,

aynı sahnelerde

aynı oyunlardan,

aynı ayinlerde

aynı dualardan,

aynı lahitlerde

aynı mumyalardan,

geçerek oyula oyula,

geçerek ufala ufala...

...içinde dolaşması,

yıllarca her gece takrarlanan

bir rüya imiş gibi yavan

ve bezdirici

yeryüzü atölyesinden

içeri girdiğimizde...

örtüsünü kaldırıp,

yeni bir gün için

tamamladığı resmin;

bize her gün hep aynı kanavada,

her gün hep aynı manzaranın

kopyası gibi gelen,

ama yine de, günübirlik hayatın

eriyen konturları,

kağşamış figürleri arasında,

işte bir kez daha yeni,

işte bir kez daha büyük

ve mucizevi olanı-yani

cennetin tavan tasvirleri için

seçtiği son detayı-

gösteren ulu ressam,

bu gece tuvalini,

bir tek fırça olsun vurmadan,

bomboş bırakmış olabilir.

ya da resme başlamış,

bir şeyler çiziştirmiş

ama çizdikleri ressamı

apayrı bir zamana;

henüz nebüloz halde

yepyeni bir temaya

götürmüştür de hani,

her şeyi yeni baştan

- burada ve böyle sandığımız,

bildiğimiz,

baş edebildiğimiz-

her şeyi bir kez daha

ekstazla,

boyamak için belki...

üstümüze yanık bir çöl beyazı,

rüyalarımızın yüzeyi gibi kalın

ve kımıldayan

bir yokluk tabakası,

çektikten sonra tutup

fırçasını esirle yıkayıp temizlemiş

ve çengiler, orjiler arasında

bir lütuf çağı için

ışığı, müziği ve şiiri

şöyle bin yıllığına

kaotik bir uykuya

yatırmış olabilir, pekâlâ!

c.k