upuzun ve pek zayıf,
hemen hemen bir deri
bir kemik bedeniyle kafka'dan,
ressam ascher'e,
ermiş sebastian için
çıplak modellik
yapması istenmiş...
"bir deri bir kemik!" diyor,
günlükler'i okurken,
bir melek ötekine:
"ona da bu yakışırdı zaten!
hani daha yaşarken sanki,
bir mısır prensi gibi
mumyalanmaya hazır:
darası alınmış;
yıkanmış, taranmış,
tütsülenmiş...
prag' ın sıkılgan ve çileci
saat kuleleri gibi,
dibinden bakıldıkça, utançtan
eriyen, incelen, uzayan;
ve saydamlaşan bedeni
daha yaşarken sanki
ölüm ve ötesinin
süsleriyle süslenmiş;
ebedi bir güvey
olsun diye, besbelli,
geçkin bakirelere!
ve bir kurban,
izraelin evinden,
intikamcı yahveye...
ve ruhu kahramanımızın...
kenanlı bir yalvacın ağzında
donup kalmış, isyankâr
bir nidayı andıran
keşiş ruhu kafka'nın,
daha yaşarken sanki
bedeninden alınmış;
hohlanmış, parlatılmış;
bohçalara sarılmış
ve ayrı bir sandıkta saklanmış!
ve her gece o sandık
ihtimamla açılmış,
ve her gece o şamdan,
bir suç aleti gibi,
gözlerden gizlenerek
sandıktan çıkarılmış;
fitili temizlenmiş, yakılmış;
ışığında öyküler, romanlar,
kronikler yazılmış;
sonra yine ihtimamla
kundağına sarılmış,
sandığına konulmuş;
ve o sandık mıhlanmış,
mühürlenmiş...
gün doğarken kapıyı
omuzlayıp içeri
girerken günlük hayat,
telaşla karyolanın
altına iteklenmiş."
c.k
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder