kör bir maraş bıçağı

kör bir maraş bıçağının üzerinde

bir urartu sikkesinin taşıdığı motiflerle

şu yazılıydı:

‘içimizdeki ve üstümüzdeki anlatılamaz olana’

I

bir şey değişmedi.

anlaşılacak bir şey yok.

sadece bedenimi kesen suyun

uzaklığına bırakabilirim kendimi.

anlamak için gitmeyi

giderken ölmeyi.

bir şey değişmedi.

II

güneşin erittiği şarkı söylendi burada

ölümün tükettiği şarkı.

dağlara yürümekle anladığım dikenlerin dili

söyledi bana

gitmeliyim

gitmiş tüm kavimler gibi.

dinledim şarkısını dikenlerin

acıtmak için yaratıldıklarını bilmiyorlar.

bıraktıkları gölge kadar olduğunu hayatın,

küçük sıradan.

taşlarla konuşuyorlar

gece ay ışığıyla.

böceklerle dostluğu onların

toprağın katı yatağıyla

öldüm ben

varlığın uykusunda uyuyarak

ve bakındım

her yer kurak

her yer kurak

III

uyansın buradan bir acıyla, bir gece yarısı

sürülen kavim.

kuyulardan

asma dallarından

ve utancı örten varlığından incirin

kim daha eskiydi?

kim dünyada olmanın bir gölgeyle

bir olduğunu bilir?

toprağın üzerinde ve altında yeni olmayana

diyen gümüş sikke kaç bin yıllık?

zaman hızla geçiyor sanıyordum.

yalan.

geçmiyor

birikiyor acısı kavimlerin

tarih bırakmıyor zamanı kuyusundan.

kör bir maraş bıçağını taşlara sürtüyorlar

kan için.

sulara karışacak

ve unutulacak kan için.

IV

biriktirdiği doğrudur suyun hayatı

büyüttüğü.

ama burada,

bu derin vadide kıvrılarak kaybolan nehir

götürüyor ruhunu kavimlerin.

götürüp ölümlerini denizlerin diplerinde saklıyor.

ölümlerini onların, balıklara söyletiyor

şakayıkların titrekliğine katıyor düşlerini

mercanların sabrına.

kör bir maraş bıçağını biliyorlar bir taşla

kan için.

sulara karışacak ve unutulacak

kan için.

V

gece oldu

yolu bitmemiş kavmin ürpertisi

sardı beni.

gitmeliyim.

kesilmeden önce bir kurban

konuşur

vardır söyleyeceği.

ben duydum.

eğildim ve bir kuyuda gördüm göğü

dünyaya göz olmuş kuyunun nemi

söyledi bana;

içindeki ve üstündeki anlatılamaz olan

aynıdır aslında

aynılığındandır ki

avutmaz.

b.m